katusza

świat znów upadł i pękł na pół. a potem roztrzaskał się na tysiące małych kawałeczków. padał deszcz, jakby płakał nad nim. i wiał wiatr. wiał tak mocno i świszczał, jakby krzyczał. i oznajmiał co się stało. i stała dziewczynka. w białej sukience i rozpuszczonych włosach. stała ze spuszczoną głową. ze śladami łez na policzkach. a może to był deszcz? i w rękach trzymała zerwane kwiaty. które usychały jeden po drugim. i wiatr przegonił chmury. i wyjrzało słońce. promienie musnęły okruchy świata i odbiła się w nich tęcza. rozbłysnęła tak mocno, że dziwczynka podniosła głowę i nieśmiało się uśmiechnęła. i to był początek końca. i koniec początku. i wszystko znów zaczęło się od nowa. świat znów upadł i pękł na pół...

coś za coś... pisklęta wyrzucają z gniazda najsłabsze z nich by przeżyć... coś za coś... Czarna Pani zbiera żniwo by zrobić miejsce dla nowych istnień... coś za coś... oddaję siebie za okruchy uczuć rzucane od niechcenia... coś za coś... mały szczeniak odebrany matce i oddany w prezencie małej dziewczynce... coś za coś...

nastrojona na nocny odbiór. zapadłam w ciszę. osnuły mnie myśli jak gęste, ciężkie opary opium. jestem gotowa dla Ciebie zrobić wszystko. zmienić kolor, kształt włosów, oczu, ust, paznokci... być głupią księżniczką, pantofelkiem, krzakiem przy drodze, dobrą wróżką, wredną suką... być na każde zawołanie... odejść na jedno słowo, że mnie nie chcesz... dotykać Cię i brzydzić się Tobą... dam sobą pomiatac za jedno ciepłe słowo, czuły dotyk, muśnięcie palców... ślepe przywiąznie... czy tak wygląda miłość?